Zima

Za cządã rokù nëkô cząd
Le wsëczëcé wcyg jedno
Miłosny mie szãtoli prąd
Òb zëmã grzeje wiedno.

Przëkrëti biôłim pichã swiat
Pòd pierz’ną spią Kaszëbë
Rwią wiérzkã kònie z kùlingã
Jaż wiater smùcze grzëwë…
I chòc sã mróz przecywiô kąsk
Serce jak piéck kachlany
Miłotą gòrô, hewò ju
Zëma sã przëszła bawic!

Calëchné pòle łiszcze sã
Skrzidłów anioła bielą
Jezórkò krëje skòrëpka
Zymk òpòcuszkù wòłô…

Przëkrëti biôłim pichã swiat
Pòd pierz’ną spią Kaszëbë
Rwią wiérzkã kònie z kùlingã
Jaż wiater smùcze grzëwë…
I chòc sã mróz przecywiô kąsk
Serce jak piéck kachlany
Miłotą gòrô, hewò ju
Zëma sã przëszła bawic!

Jak cepłé wërë rôczi smiot
Ten zëmë drużba znóny
Czedë na sónkach rëgniesz flot –
Kòżdi mdze zaòstóny…

Przëkrëti biôłim pichã swiat
Pòd pierz’ną spią Kaszëbë
Rwią wiérzkã kònie z kùlingã
Jaż wiater smùcze grzëwë…
I chòc sã mróz przecywiô kąsk
Serce jak piéck kachlany
Miłotą gòrô, hewò ju
Zëma sã przëszła bawic!